Blog nummero uno

Na twee weken in dit prachtige land, dan eindelijk mijn eerste blog. Het voelt hier echt al als thuis, maar dan met 1337x beter weer en een miljoen meer beestjes. Dit komt vooral door het warme ontvangst van alle mensen die hier wonen. Na 12 uur lang verkrampt met aan de linker- EN rechterzijde jankende baby’s in een vliegtuig te hebben gezeten (wat een feest), werden we op het vliegveld opgehaald door Karin. Zij is onze project coördinator hier in Zuid-Afrika. We hebben ook een papa, Paddy, hier die meteen voor de deur staat als er problemen zijn, dus de begeleiding hier is ook heel goed.

’s Avonds eenmaal aangekomen in onze huisjes zijn we na wat vreugdedansjes en kennismakingen met de rest van de studenten wat gaan drinken, waarna we ons eerste nachtje in onze bedjes hebben doorgebracht. Het huis is praaachtig, grooot, schooon, awesomeee en mijn huisgenootjes Maud, Sher en Simone zijn ook super gezellig. Enige minpuntje was de luidruchtige krekel in een spleet in de muur die niet gepakt kon worden, terwijl ik wilde slapen. Uiterst spijtig was ik genoodzaakt deze te vergassen met deodorant en haarlak. Ook een mierennestje hier en daar, maar achhh..

De volgende dag hebben we met z’n allen gegeten bij de meiden die hier al sinds augustus zijn en zijn we na twee dagen in Afrika naar huis gestuurd in verband met overlast. Deze meiden wonen bij ons op het erf, aangezien er drie huizen op een erf bezet zijn met studenten. Dit maakt het erg gezellig, aangezien je gewoon zomaar binnen kan lopen en je hen vaak tegenkomt.

Verder zijn we al een aantal keer naar het strand gegaan in Gordon’s Bay. Ook hebben we een paar dagen regen gehad (felt like home), in Kaapstad gewinkeld (eindelijk een harem broek gevonden!), District Six museum bezocht en.... GARNALEN GEGETEN! Het heeft uiteindelijk wel een hele week geduurd voordat mijn garnaaltjes en ik konden genieten van onze hereniging, maar het was het waard..

Vorige week stond in het teken van oriëntatie en hebben we allerlei presentaties gehad van mensen die betrokken zijn binnen het Theewaterskloof project en als klap op de vuurpijl hebben we van vrijdag tot en met zondag ‘Back2Basics’ kamp gehad. Het begon al goed door ons vrijdagavond in pure duisternis in het bos te laten lopen. We moesten individueel (!) een touw met onze handen volgen en het pad door het bos afleggen. Meike (meisje die hier al sinds augustus is) is gelukkig net zo’n mietje als ik dus zijn we terwijl de begeleiding niet oplette mooi sneaky samen dat pad af gaan leggen. Sher stond verderop op ons te wachten en als drie gillende keukenmeiden hebben we de begeleiders die ons wilden laten schrikken lekker trommelvlies beschadiging gegeven met onze mooie angstige zangkunsten.

De zaterdag stond in het teken van ‘jij gaat morgen zoveel spierpijn hebben’. Over muren klimmen, opdrukken, palen tillen, door touwen klimmen, etc.. Het waren opdrachten in teams, wat wel heel erg leuk was om te doen, de zondag was het enthousiasme van de vorige dag terug te voelen in de vorm van mega spierpijn.

Al met al dus al redelijk wat ondernomen. Sinds deze week zijn we op onze stageschool begonnen, waar nog veel onduidelijkheid heerst. Ze wilden ons in de eerste instantie inzetten als assistenten in de klas, waar wij het niet mee eens zijn. Gelukkig komt Karin maandag langs zodat we samen tot iets kunnen komen voor de komende vier maanden. De scholen hier zijn echt mega anders dan in Nederland. De lestijden staan niet vast en hoelang een les duurt is ook maar de vraag. Iedere ochtend krijgen de docenten een papiertje waar opstaat hoelaat de lessen beginnen en hoelang ze duren. De leerlingen zijn erg aardig en volgens mij best wel onder de indruk van wat blank in de school. Iedereen zwaait en lacht en zegt gedag, heel anders zoals in Nederland dus. Wat wel een beetje awkward is, is de directheid van de jongens hier. Gefluit en draaiende hoofden als je voorbij loopt, lijkt normaal.

Dit weekend voor het eerst in Kaapstad stappen met de hele groep (ook Genadendal), dus met zo’n 40 studenten. Daarnaaaast gaan Meike en ik volgende week vrijdag naar Skrillex in Kaapstad! Een super gave artiest die ik vorig jaar in Nederland ook gezien heb. Dat gaat een druk weekend worden, aangezien we de zaterdag na Skrillex naar Holy One gaan. Dit is een soort eendagsfestival waar overal gekleurd poeder gegooid zal worden en het dus een grote regenboog party wordt.
Dusssssss druk druk druk en echt super leuk. Ik denk dat de maanden voorbij gaan vliegen, dus ik geniet hier iedere dag. Het gemis slaat soms wel toe als je eenmaal alleen op je kamer zit, maar de positieve dingen van dit land maken het een stuk draaglijker.

Binnenkort weer een nieuwe blog, dus jullie horen nog van me (foto's volgen ook, is nu even teveel gedoe).