Ongelooflike vakansie

Oopsiedaisy, alweer een maand geleden dat ik mijn blog geschreven heb. Bij deze dus maar weer een update.

Zoals eerder vermeld, zijn we negen dagen op vakantie geweest en hebben we een deel van de Garden Route gedaan. We vertrokken richting Knysna, waar we op een grote farm met z’n twaalfjes verbleven. Uiteindelijk leek het een groot prive terrein waar we drie nachten drankjes gedaan hebben onder het genot van muziek waarvan de half dove eigenaar vond dat die harder en harder aan moest. Terwijl we daar verbleven zijn we naar een oh-zo interessant grottenfestijn gegaan (Congo caves), waarbij uiteindelijk een ‘bitch, I’m fabulous’ tourguide het interessantst was.

Op de derde dag was het tijd vooooor de bungeeeeeee! Wat een geweldige ervaring was dat! Het was een sprong van 216 meter van een brug, waar je al trillend en zweterig naartoe ging over een bruggetje van gaas en waar eigenlijk dansende aapjes ofzo moesten hangen om je niet naar beneden te laten kijken, want mijngodjes wat heb ik spijt dat ik door het gaas naar beneden keek. Het was dat we al betaald hadden en met een grote groep waren, maar anders was het houdoe en bedankt rechtsomkeer terug naar de vaste grond. Eenmaal bij de verharde (thankgod) brug aangekomen werden we verwelkomd met opzwepende muziek en dansende medewerkers, waardoor de stress wat minder werd. Toch was ik nog steeds panisch, aangezien je gewicht gewoon bamgek op je hand geschreven werd nadat je 2 maanden niet op de weegschaal hebt gestaan. That’s not a way to treat a lady! Toch maar een komkommer-dieet als ik terug in Nederland ben.... ;)

Trillend en ontiegelijk hyper na de sprong, zijn we naar een cheetah park gegaan waar je naar allerlei katachtigen kon kijken en bij sommigen in de kooi kon staan. Heel spannend om bij cheetah’s in de kooi te staan terwijl ze rondlopen en je in je achterhoofd moet houden dat je ze absoluut niet de rug mocht toekeren. Heel handig als ze van allerlei kanten langs je lopen.. Na een overdosis aan adrenaline teruggegaan naar ons boerderijtje waar iedereen al snel voor pampus lag.

De bestemmig van dag vier was Tsitsikamma, een soort Center Parcs à la Africa. We zijn daar met een aantal gaan kajakken, waar Sher en ik onze buikspieren even flink mee hebben getraind. We gleden van de ‘kajakopslagpier-ding’ af en hoppaaa, meteen tegen een rots aan. Dit deden we natuurlijk uit sociaalheid naar de anderen toe om te laten zien dat ze niet bang hoeven te zijn om fouten te maken en om het ijs een beetje te breken,... want zo zijn wij. Daarna zijn we met z’n allen uit eten geweest en was ik blij dat ik na een hels donkere terugweg vol bangmakerij weer veilig in ons naar natte honden stinkende boshutje was.

Van stinkend hout en een spin van 30 kilo in de douche, verplaatsten we ons naar ‘The Aardvark’, wat echt op een vijf sterren resort leek. Dankzij mijn lieve medestudentjes werd de super mooie tweepersoonskamer aan mij toegewezen, wat wel even fijn was na vier dagen mega drukte. We hebben daar lekker met iedereen de braai aangezet, zorgden Sher en ik voor een pasta salade en anderen voor de drankjes, wat resulteerde in een super gezellige avond.

De volgende dag hadden we een epische safari waar we op drie meter afstand langs leeuwen reden, tienduizend pumba’s, zebra’s, neushoorns, gnoe’s, giraffe’s en antilopen hebben gezien en ons Franse vocabulair opgekrikt hebben tijdens een melige avondrit. De safari heeft de hele dag geduurd inclusief diner bij haardvuur. Een zeer geslaagde dag met als resultaat een heeeel diepe slaap om de volgende dag om 7 uur op te staan om naar Addo Elephant park te vertrekken. Zelfde verhaal als met de safari, maar dan in onze eigen auto’s. Hoogtepunt van die dag was dat we heel intensief naar de eerste gespotte olifant aan het staren waren waarna er een hele kudde onze auto passeerde. Het was helemaal feest toen Elske, die bij ons in de auto zat, vertelde dat zij een appel bij zich had. En dat nadat de ranger de dag ervoor had gezegd dat olifanten beserk gaan op appels en ze van grote afstand al kunnen ruiken... Met klotsoksels en een hartslag van 1337, staarden we doodstil naar de gevaartes die een voor een langs onze auto liepen. Na een kwartier hadden we het wel gezien, maar helaas blokkeerden ze de weg voor nog zeker een half uur en waren we blij dat we de ramen van onze stoomkabine weer open konden doen toen we ze voorbij waren. We hebben nog een paar uurtjes doorgereden en nog wat diertjes gespot, maar alles viel een beetje in het niet door de olifantjes en de leeuwen van de dag ervoor. Ik was dan ook blij toen we naar onze een-na-laatste hostel in Wilderness vertrokken.

Wat een helden hostel was dat! De eigenaren waren heel aardig (teut) en overal hingen hartjes en schattige uitspraken. We zijn in Wilderness uit eten geweest (gambaaaaaa’s!!) waarna we weer wat drankjes gingen doen in het hostel en wat nieuwe mensen ontmoet hebben. ’s Ochtends werd ik wakker van het geluid van de zee, stapte het balkon op en ondanks mijn ochtendhumeur was het prachtig wakker worden dankzij het uitzicht. Helaas was er weinig tijd om hiervan te genieten omdat we weer weg moesten naar onze laatste bestemming in Ladismith, omdat we een afspraak hadden om te gaan quad rijden. We werden eerst naar ons huisje, wat echt als een Jersey-thing voelde. Met twaalf studenten een eigen huis met vier kamers, woonkamer, keuken, tuin, badkamers, etc.. Na een beddenverdeling zijn Maxime, Janou, Sher en ik als eerst gaan quad rijden, wat helaas niet helemaal goed ging. We kregen een instructie van 5 minuten over hoe de apparaten werkten, waarna het ieder voor zich was met een naar mijn idee 13 jarige jongen die voorop reed. Het ging allemaal wat te snel en ik had niet het idee dat er echt gelet werd op ons. Na tien minuten rijden ging het dan ook gruwelijk mis, aangezien Maxime’s quad omsloeg en zij op haar hoofd terec ht kwam. Sher en ik zijn met haar meegegaan naar de huisarts en uiteindelijk heeft ze met een hersenschudding een nacht in het ziekenhuis moeten doorbrengen. De volgende dag zijn Janou en ik bij de eigenares gaan vragen of er een kans was dat zij de 200 rand terug kon krijgen, omdat ze maar tien minuten gereden had en ook veel kosten had door het ziekenhuis. Hier was de mevrouw het niet mee eens, dus ben ik maar gaan ragen over haar bij de reisorganisator. Hij gaf aan hier geen studenten meer heen te sturen, totdat ze veiligheidsmaatregelen nemen.

Een meeeega blog, maar dat krijg je met zo’n meeeeega epische vakantie. Dit is intussen ook weer twee weken geleden, in Grabouw gaat het nog steeds z’n gangetje. We gaan nog steeds maandag t/m donderdag naar stage om de leerlingen te helpen en ze beginnen steeds losser te komen. Dit is erg fijn, want het maakt de sfeer in de klas een stuk aangenamer. Daarbuiten genieten we ook volop van de avonden en de weekenden. Afgelopen weekend was een fancypants hoogstandje met een heeerlijke lunch in Franschhoek, super gezellig avondje in Stellenbosch met de lekkerste vis EVER, een dagje in een spa, nieuwe DC’s en een Italiaans restaurantje waar je servet op je schoot gelegd werd. Na onze manieren weer genoeg te laten hebben gezien, zijn we gaan stappen in Kaapstad wat voor de meesten al wel weer 2 weken geleden was, dus manieren waren weer ver te zoeken. Vandaag wordt Koninginnedag in Kaapstad gevierd en zo goed als iedereen gaat erheen. Ik blijf lekker degelijk met wat anderen thuis om mijn portemonnee even te ontzien. Daarbij is oranje ook gewoon een verschrikkelijke kleur, dus word ik daar liever niet vrijwillig aan blootgesteld in grote getale =')

We zijn al zooo ver, we zijn hier nog maar 5/6 weken.. Je probeert er niet aan te denken, omdat je echt echt echt nog niet weg wilt, maar toch slaat het besef zo nu en dan in. Tot die tijd gaan we nog volop genieten en kijken Sher en ik maar gewoon lekkere jankfilms om het er toch maar uit te gooien (tip: Hachi en My Sister’s Keeper!)

Dankie vir die lees van hierdie lang storie! <3